Laatste nieuws

Na de badplaats Mancora langs de kust naar het zuiden. Wederom met een nachtbus, de volgende ochtend in Chyclayo overgestapt en verder door naar Trujillo. Met een miljoen inwoners een fikse stad.

Een maand geleden hebben hoosbuien in de bergen een ware ramp veroorzaakt in dit kustgebied. Ongeleide vloedgolven uit de bergen, alles met zich meesleurend, waar onder modder, vuilnisbelten, begraafplaatsen, huizen en auto's. Dit alles achterlatend in de kuststeden waar het door de bebouwing geen kant meer op kon.

Kortom, 1 of meerdere meters hoog lag de modder en rommel in de straten van o.a. Trujillo.

Toen wij daar aankwamen waren de meeste straten al weer opgeruimd maar de wegen waren erg beschadigd en buiten de stad lagen bergen modder puin en afval langs de kant van wegen enorm te stinken in de zon.

Trujillo, als Stad niet veel bijzonders maar de historische vindplaatsen van pre inka culturen, terug gaand naar 400 v.chr, waren dat des te meer.

Moe van alle indrukken zijn we daarna aanbeland in de badplaats huanchaco. Goede temperatuur, strand, een prachtig woeste zee en leuke terrasjes. Normaal zou het druk moeten zijn in deze tijd van het jaar maar de hierboven genoemde natuurramp maakt dat het, vooral Peruaanse, toerisme wegblijft.

Voor hen die hiermee hun geld moeten verdienen een ramp maar eerlijk gezegd, wij vonden het prima zo.

Na 4 dagen terug naar Lima en gereed maken voor de terugreis naar Amsterdam.

Peru is een land van uitersten en niet zomaar in een paar woorden te vangen. De afstanden zijn groot en meestal moet je met de bus reizen. Het landschap is schitterend en zeer wisselend, van woestijn tot regenwoud en van kale hoogvlaktes tot weelderig begroeide bergen en valleien. Daarbij zijn de Peruanen trots op hun cultuur vooral de Inka periode maar ook van (ver) daarvoor. Er worden diverse talen gesproken maar in de Andes is vooral de oude quechua taal nog steeds favoriet boven het Spaans.

Peru, echt de moeite waard.

En Galapagos dan? Nee, dat kon bruin nu effe niet trekken, maar wie weet komt dit nog wel een keer.

Groetjes en tot een volgende reis. x Marga en Charles

En na Iquitos.

Vanuit Iquitos (met fikse vertraging) terug naar Lima en vandaar uit weer nieuwe plannen uitgezet.

We besloten om eerst de noordelijke Siërra in het hoogland van de Andes op te gaan zoeken, daarna de wat meer luxe kustplaatsen.

Maar goed, eerst de Andes. Met het vliegtuig naar Cajamarca en met de gebruikelijke Peruaanse vertraging, in de avond gearriveerd. Het was er knap fris, nergens verwarming, de hotelkamer leek wel een koelkast, dus met extra dekens van lamawol warm gehouden. De stad niet veel bijzonders, buiten de stad de graftombes van Otuzco en het stenen woud van Cumbemayo bezocht.

Na cajamarca door naar Chachapoyas. Een rit van ruim 12 uur door de Andes, hoogtes van bijna 4 km langs duizelingwekkende afgronden. En dat op een weggetje van net meer dan busbreedte en zonder vangrail. Ondanks dat de natuur prachtig was soms best even slikken vooral toen het ook nog begon te spoelen van de regen.

Maar goed, uiteindelijk met knap weer aangekomen in Chachapoyas, een leuk stadje op bijna 3 km hoogte in een schitterende omgeving.

Daags erna met de kabelbaan naar het fort van Kuelap op 3900 meter hoogte. Het fort dateert van 400 na Chr. En werd eeuwenlang bevolkt door de Chachapoyas, voorlopers van de inka'.

Allen al de rit met de kabelbaan was schitterend, het fort de kers op de taart.

De volgende dag een trekking naar de schitterende waterval van Gocta., met 771 meter de op 2 na hoogste wereldwijd. Een trekking van 3.5 uur heen en 2.5 uur terug, dit over smalle modderpaadjes, luchtvochtigheid van 100 % een temperatuur rond 25 gr. Oh, en ik vergat nog te zeggen dat onze lieve heer Peru verticaal heeft aangelegd, kortom, constant klimmen en dalen en als klap op de vuurpijl begon het ook nog te gieten. De kleding heeft twee dagen nodig gehad om te drogen. Maar de natuur is overweldigend en dat maakt veel goed.

Na Chachapoyas, met een vertraging van 12 uur, omdat er een stuk berg op de weg lag, uiteindelijk met de bus naar de kust, Chyclayo was het doel. Dat dit niet eenvoudig was bleek al snel. Meer aardverschuivingen zorgden ervoor dat we halverwege 6.5 uur stil stonden of voortkropen gedurende 1 km. Kwamen pas om 3 uur snachts In ons hotel aan.

Na een korte nachtrust er toch op tijd uit, musea en een archeologische vindplaats van het volk van Sipan en de tombes van de heer van Sipan stonden op de verlanglijst. Deze opgravingen hebben hier de impact gehad die gelijk stond aan de vondsten van de farao's in Egypte.

Ook hier pyramides, grafkelders en een enorme hoeveelheid kunstschatten. Helaas mochten we van de originelen geen foto's maken.

Afgelopen nacht met de slaapbus ( nou ja, slapen) van Chyclayo naar Mancora. Een badplaats. Gewoon even strand, zwembad, biertje erbij, enzovoorts.

Tot laterrrrrrrrr.

Cuzco en Iquitos.

Hoi allemaal.

Na het prachtige Machu Pichu terug gekeerd naar Cuzco. Daar enkele plaatsen in de omgeving bezocht met uiteraard ook Inka overblijfselen.

In Cuzco een dagje rust genomen, en eerlijk gezegd waren we best moe van het vele reizen en de talloze indrukken.

Teruggevlogen naar Lima. Daar een ticket naar Iquitos geboekt. Vanuit deze stad, in het regenwoud, starten de tochten naar het Amazonegebied. Iquitos ligt op 6 dagen reisafstand met de bus vanaf Lima, dit om een indruk te geven van hoe enorm afgelegen deze stad ligt.

Dichtst bijzijnde stadje/dorpje ligt op 5 dagen rijden. Kortom, vliegen is de enige optie.

Tijdens de vlucht zie je dan ook enkel bos, veel rivieren en een enkel gehuchtje.

Iquitos is best een grote maar ook leuke stad. Een boulevard(dje) met een paar restaurantjes, maar ook een kleurrijk haventje en markt.

Vandaar uit met de boot, een soort grote kano met een long tail motor, naar de loft, op anderhalf uur varen over de Amazone.

De Amazone in regentijd (nu) ruim 1km breed en daarbuiten nog ver buiten de oevers het regenwoud in. Normaal is de rivier 400 tot 600 meter breed en wordt op de oevers rijst verbouwd.

De loft, ons verblijf. Klinkt luxe maar was dat allerminst. Een hut op palen, gemaakt van triplex en muggengaas. Lappen voor het gaas i.v.m. privacy, van 6 tot 9 stroom en geen warm water. Wat wel, een prachtige natuur, wildlife, maar ook muggen, hitte en een luchtvochtigheid van 100% (volgens de gids). En regen ? Och het mocht bijna geen naam hebben.

In de rivier roze dolfijnen, echt waar, we hadden niet gedronken. Aan de oevers prachtige vogels in de meest bijzondere kleuren, en ja ook enkele halftamme papegaaien bij een local die er ook apen, een luiaard en andere dieren op nahield. Overigens alle dieren in volle vrijheid.

Met de kano diep het regenwoud ingetrokken. Lopend niet te doen, ook niet als het land is drooggevallen maar met een kano prima. Het was schitterend,prachtige planten en orchideeen , wolapen, een luiaard die over een tak kroop, vogels in alle soorten en kleuren en dit met een decor van zeer ruige maar ook gevarieerde beplanting.

Na 5 dagen weer teruggekeerd in de drukte van Lima. Maandag vertrekken we naar het noordelijk kustgebied.

Dan weer meer.

Doei !!!!!

Ollatayntambo en Aguas Calientes

Hoi,

Vanuit Cusco (waarover later meer) naar Machu Pichu.

Allereerst met de bus naar het plaatsje Ollatayntambo. Een stadje gebouwd op Inka ruines, achter gelaten na de Spaanse overheersing.

Spanjaarden die er in de 16e eeuw alles aan gedaan hebben om de inka cultuur om zeep te helpen. Resultaat in 40 jaar, veel Inkatempels en steden als ruïnes achterlatend, cultuurschatten in zilver en goud om laten smelten (naar men zegt alleen al in Cusco is daar door 200 man 5 maanden aan gewerkt) en overgebracht naar Spanje , grote aantallen Peruanen omgebracht, de bevolking grotendeels omgeturnd naar katholicisme, een groot aantal kerken gebouwd en de totale bevolking Spaans sprekend.

De totale bevolking? Nee, een klein deel in het westen van Peru bood dapper weerstand (nee, niet Asterix en Obelix????) . Enkelen smeerden hem naar het Titikakameer om buiten bereik van de Spanjaarden te blijven, anderen gingen juist hoog de bergen in.

Vanuit Ollatayntambo enkele van die piepkleine dorpjes hoog in bergen bezocht. Een leven zoals honderden jaren terug met enkel als verschil dat ze stroom hebben, scholen en er 1 keer per dag een busje naar de stad gaat.

De mensen aanbidden daar nog steeds pacha mamma (moeder aarde) en offeren om genoeg regen te krijgen.

Slechts een enkeling spreekt Spaans, voertaal is quechua.

Gisteravond aangekomen in Aguas Calientes, vertrekpunt voor Machu Pichu. Vanmorgen 04.30 uur uit bed om een uur later de bus naar boven te pakken.

In een fikse regenbui aangekomen bij de bushalte bleek er een rij te staan van pakweg100 meter. Alles wonderlijk snel met meerdere bussen naar boven, een half uur hotseknotsend over een onverhard modderig weggetje, hoog de bergen in.

Aangekomen op het bergplateu Mach pichu, de regen gestopt, de zon brak door en toonde ons Machu Pichu in al zijn schoonheid. Compleet verbijsterd zijn we door het totaalbeeld van natuur en cultuur.

Eerst wat nevel die vanuit het dal op kwam en alles in mystieke sluiers hulden, even later optrekkend en een, voor deze tijd uniek, glasheldere blik op het hele plateau en omringende bergen biedend.

Nog een voordeel, het was er relatief rustig, kortom wat een mazzel.

Och, laat de foto's maar voor zich spreken, wij gaan zo naar Cusco.

Groetjes

Arequipa, Chivay en puno

Hoi,

Na Nasca met de nachtbus naar Arequipa. Slapend reizen is in de luxueuze bussen in Peru zeker geen straf, slechts 1 nadeel, je krijgt niets van de omgeving mee.

Arequipa is een mooi historische stad en ons hotel was gelegen in het centrum.

Hier wat rust genomen, kerken en een prachtig klooster, het monasteria di santa catalina, bezocht.

Vanuit Arequipa de bus naar Chivay genomen. Een trip van 6 uur naar de Andes hoogvlakte, 4900 meter boven de zeespiegel. Cocabladeren kauwen tegen de hoogteziekte mocht bij Marga niet baten. Knallende koppijn en duizeligheid. Dit heeft toch nog enkele dagen aangehouden.

Chivay om de Colca canyon te bezoeken en Condors te zien. Dat laatste is gelukt, het eerste was dusdanig in nevelen gehuld dat we maar een meter of 10 naar beneden konden kijken.

Toch prachtige vergezichten onderweg en verrassend hoe divers de vegetatie kan zijn.

Na Chivay weer verder naar Puno aan het Titikakameer. Gelegen op 3800 meter hoogte. Bij aankomst lag er een dik pak sneeuw en kwam de regen in bakken naar beneden. De straten leken wel rivieren, compleet met stroomversnellingen.

De volgende dag brak de zon door en hebben we de boot gepakt. Eerst de drijvende eilanden bezocht, daarna naar het eiland Amantani waar we hebben overnacht bij een familie in huis. Redelijk primitief, een huisje van leem met golfplaten dak, geen verwarming en geen stromend water. En dat bij een temperatuur van +1.

Maar met een pak van vier dikke dekens van lamawol + thermo ondergoed, prima uit te houden.

Gisteren met de bus van Puno naar Cusco afgereisd een prachtige trip en onderweg veel moois gezien.

Over de vervolgreis meer in een nieuw verhaal.

Doeiiiii

Nasca.

11 Maart 10.30 uur.

De vlucht vanaf Amsterdam, via Madrid naar Lima verliep voorspoedig. De dag daarop een lokaal reisbureautje opgezocht en onze reis voor de komende drie weken kunnen regelen. Daarna zien we weer verder.

Lima, een stad met 10 miljoen inwoners op een betrekkelijk klein oppervlak. Kortom veel beton en hoogbouw. In de buitenwijken zoals veel van dat soort steden, vies rumoerig en tussen de hoogbouw nogal wat huisjes met een hoog jevak gehalte

De wijk Van ons hotel was netjes en ook het centrum van de stad verrassend leuk. Het verkeer, och, niet verbazend. Alles wat maar enigszins gemotoriseerd kan rollen rijdt luid toeterend kris kras door elkaar. Stoplichten kunnen nog op enig respect rekenen, maar verder......

Na Lima met de (zeer luxe , WiFi, t.v. Comfortabele ligstoelen, maaltijd en drinken verzorgd) bus naar Paracas voor een bezoek aan klein Galapagos (barestos) eilanden. Paracas een klein stadje met een gezellige boulevard, lekker eten en natuurlijk biertjes.

Paracas is èèn van de droogste plekken op aarde, hooguit 20 m.m. Regen per jaar. Guess what, wij kregen zeker de eerste 5 van dit jaar op ons kop. Onderweg naar Ica grote plassen op de weg. En dat in de woestijn.

Gisteren afgereisd naar de stad Ica en de oase huacachina. Daarna het museum bezocht waarin de cultuur van de lokale indianen (w.o. De Azteken) wordt toegelicht, inclusief mummies, hoofden die ooit afgehakt zijn, enzovoorts. Luguber maar gelijk ook zeer indrukwekkend.

Vandaag èèn van de highlights van onze reis. Met een eenmotorig propellorvliegtuig over de Nasca lijnen vliegen. Overigens volstrekt terecht een Highlight. Een zeer indrukwekkend schouwspel van mathematische vormen en lijnen in een onherbergzaam gebied waar werkelijk geen grasspriet groei. Waarschijnlijk 2000 jaar geleden aangebracht en wie of waarom blijft gissen. Het waren in ieder geval geen marsmannetjes.

Vanavond met de slaapbus naar Arequipa, hoog in de Andes.

Morgen zien we weer. Xxxx ons.

Lima, paracas en nasca

11 Maart 10.30 uur.

De vlucht vanaf Amsterdam, via Madrid naar Lima verliep voorspoedig. De dag daarop een lokaal reisbureautje opgezocht en onze reis voor de komende drie weken kunnen regelen. Daarna zien we weer verder.

Lima, een stad met 10 miljoen inwoners op een betrekkelijk klein oppervlak. Kortom veel beton en hoogbouw. In de buitenwijken zoals veel van dat soort steden, vies rumoerig en tussen de hoogbouw nogal wat huisjes met een hoog jevak gehalte

De wijk Van ons hotel was netjes en ook het centrum van de stad verrassend leuk. Het verkeer, och, niet verbazend. Alles wat maar enigszins gemotoriseerd kan rollen rijdt luid toeterend kris kras door elkaar. Stoplichten kunnen nog op enig respect rekenen, maar verder......

Na Lima met de (zeer luxe , WiFi, t.v. Comfortabele ligstoelen, maaltijd en drinken verzorgd) bus naar Paracas voor een bezoek aan klein Galapagos (barestos) eilanden. Paracas een klein stadje met een gezellige boulevard, lekker eten en natuurlijk biertjes.

Paracas is èèn van de droogste plekken op aarde, hooguit 20 m.m. Regen per jaar. Guess what, wij kregen zeker de eerste 5 van dit jaar op ons kop. Onderweg naar Ica grote plassen op de weg. En dat in de woestijn.

Gisteren afgereisd naar de stad Ica en de oase huacachina. Daarna het museum bezocht waarin de cultuur van de lokale indianen (w.o. De Azteken) wordt toegelicht, inclusief mummies, hoofden die ooit afgehakt zijn, enzovoorts. Luguber maar gelijk ook zeer indrukwekkend.

Vandaag èèn van de highlights van onze reis. Met een eenmotorig propellorvliegtuig over de Nasca lijnen vliegen. Overigens volstrekt terecht een Highlight. Een zeer indrukwekkend schouwspel van mathematische vormen en lijnen in een onherbergzaam gebied waar werkelijk geen grasspriet groei. Waarschijnlijk 2000 jaar geleden aangebracht en wie of waarom blijft gissen. Het waren in ieder geval geen marsmannetjes.

Vanavond met de slaapbus naar Arequipa, hoog in de Andes.

Morgen zien we weer. Xxxx ons.

Welkom op ons reisdagboek

Hallo en welkom in ons reis dagboek

Voor ons de eerste keer naar de overkant van die grote plas, de westzijde van Latijns Amerika.

We hebben er reuze zin in de enorme cultuur van Peru op ons af te laten komen, Inka overblijfselen o.a. op machu pichu, Lake Titicaca, de majestueuze Condor bewonderen en de Nasca Lijnen bekijken. Daarna zit het in de planning om over de Amazone rivier een piepklein stukje het oerwoud in te trekken. En wie weet zit er ook nog een bezoek aan Galapagos in het verschiet.

we zien je graag terug in onze reisverhalen en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met ons meereist!

Groetjes,

Marga en Charles